Αυτό που συνέβη στην πεδιάδα της Cova da Iria, κοντά στην Φατίμα της Πορτογαλίας, 83 χρόνια πριν παραμένει ακόμα ένα ανεξήγητο μυστήριο. Το καλοκαίρι του 1917 τρια παιδιά βοσκών που δεν γνωρίζονταν καν μεταξύ τους μιλούν για ένα θαύμα που θα γίνει τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου, στις 13 του μήνα. Τα παιδιά λένε ότι εμφανίστηκε σ' αυτά η Παναγία της Φατίμα και τους είπε ότι στις 13 Οκτωβρίου στην πεδιάδα της Cova da Iria θα εμφανιστεί η ίδια και θα δείξει την πραγματική της ταυτότητα κάνοντας ένα θαύμα «ώστε να πιστέψουν όλοι».
Από τις στιγμή που γίνονται γνωστές οι τρεις ταυτόσημες αλλά ασύνδετες ιστορίες οι αντιδράσεις στην Πορτογαλία είναι ποικίλες. Οι πιστοί περιμένουν με ανυπομονησία Το Θαύμα, την Παναγία τους να τους λυτρώσει από τα προβλήματα. Από την άλλη οι εφημερίδες της εποχής χλευάζουν τις ιστορίες των μικρών βοσκόπουλων. Όμως όταν το ημερολόγιο δείχνει 13 Οκτωβρίου πιστοί και άπιστοι είναι όλοι στην πεδιάδα περιμένοντας κάτι...
Όταν η πολύ δυνατή βροχή σταματά μέσα σε λίγα λεπτά τα κατάμαυρα σύννεφα ανοίγουν και εμφανίζεται ένας ήλιος τελείως διαφορετικός. Είναι σε πλάγια θέση σαν ιπτάμενος δίσκος και το φως του είναι πολύ έντονο. Οι ακτίνες που στέλνει στη γη είναι πολύχρωμες και τα πάντα γεμίζουν από χρώμα. Το τοπίο, οι σκιές των ανθρώπων και τα σύννεφα γίνονται πολύχρωμα. Ο ήλιος αρχίζει να κινείται προς τη γη σε ζιγκ ζαγκ. Πολλοί αρχίζουν να φοβούνται ότι ήρθε το τέλος του κόσμου. Όσοι ήταν παρόντες δηλώνουν ότι τα ρούχα τους που ήταν μούσκεμα στέγνωσαν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα όπως και η γη η οποία πριν ήταν ποτισμένη από το νερό της βροχής. Τα τρία παιδιά που είχαν «ειδοποιηθεί» για το θαύμα είπαν ότι είδαν τον Ιησού, την Παναγία και τον Ιωσήφ να ευλογούν τον κόσμο. Μετά από 10 λεπτά όλα είχαν γίνει κανονικά.
Το πλήθος που βρισκόταν στο σημείο και είδε το θαύμα δεν είναι καθόλου λίγο για να αγνοηθεί. Ο δημοσιογράφος της εφημερίδας O Século, Αβελίνο Ντε Αλμέιδα, υπολογίζει τους ανθρώπους που βρίσκονταν εκεί στους 30.000 με 40.000, ενώ ο καθηγητής της φυσικής του Πανεπιστημίου της Κοίμπρα, Τζόσεφ Γκάρετ ανεβάζει τον αριθμό στους 100.000 (και οι δυο ήταν παρόντες). Όποιος αριθμός κι αν είναι σωστός παραμένει υψηλός για να αποδείξει ότι το γεγονός αυτό δεν ήταν μεμονωμένο και ορατό από λίγους μόνο ανθρώπους. Εξάλλου υπήρξαν και πολλοί άνθρωποι που δήλωσαν ότι έγιναν κι αυτοί μάρτυρες του φαινομένου και ας βρίσκονταν αρκετά μακριά από το συγκεκριμένο σημείο και ας μην είχαν καθόλου στο μυαλό τους ότι θα συνέβαινε κάποιο θαύμα.
Το πλήθος μάλιστα ήταν τελείως ετερόκλητο για να θεωρήσουμε ότι αυτό που είδαν ήταν απόρροια της πίστης: ανάμεσα στα άτομα που ήταν συγκεντρωμένα βρίσκονταν εξαιρετικά πιστοί άνθρωποι αλλά και άπιστοι που είχαν πάει εκεί για να κοροϊδέψουν το γεγονός, μικρά παιδιά και ηλικιωμένοι άνθρωποι.
Ο σκεπτικιστής Αλμέιδα που λίγο καιρό πριν κορόιδευε το θαύμα που περίμεναν όλοι γράφει στην εφημερίδα του: «Μπροστά στα έκπληκτα μάτια του πλήθους που περίμεναν το βιβλικό γεγονός ξαφνικά ο ήλιος άρχισε να τρέμει και να κάνει εκπληκτικές κινήσεις που αντίβαιναν τελείως σε όλους τους κοσμικούς νόμους. Ο ήλιος πραγματικά 'χόρεψε'».
Ο καθηγητής Γκάρετ γράφει: «Ο ηλιακός δίσκος δεν παρέμεινε ακίνητος. Αυτό δεν έμοιαζε με τη λάμψη ενός ουράνιου σώματος καθώς γυρνούσε σε μια τρελή τροχιά γύρω από τον εαυτό του. Τότε ξαφνικά μια κραυγή βγήκε από τα χείλη των ανθρώπων. Ο ήλιος στροβιλίζοντας φάνηκε να έρχεται πιο κοντά στη γη και να μας απειλεί να μας πλακώσει με το πύρινο του βάρος. Η αίσθηση εκείνες τις στιγμές ήταν τρομερή».
Αλλά και ο Πορτογάλος ποιητής Αλφόνσο Λόπες Βιέιρα που βρισκόταν λίγα χιλιόμετρα μακριά δήλωσε: «Εκείνη την ημέρα χωρίς να θυμάμαι καθόλου τις προβλέψεις των παιδιών, εντυπωσιάστηκα από ένα θαυμαστό γεγονός στον ουρανό που δεν είχα ξαναδεί ποτέ μου. Το είδα από την βεράντα μου». Ο ιερέας Χοακίμ Λουρένθο που τότε ήταν μικρό παιδάκι βρισκόταν 18 χιλιόμετρα μακριά από τη Φατίμα και δηλώνει: «Νιώθω ανίκανος να περιγράψω τι βίωσα. Κοιτούσα κατευθείαν στον ήλιο που δεν μου ενοχλούσε καθόλου τα μάτια. Σαν να κοιτάς μια μπάλα χιονιού που περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της και ξαφνικά με κινήσεις ζιγκ ζαγκ κατευθύνεται απειλητικά προς τη γη. Τρομοκρατήθηκα και έτρεξα να κρυφτώ ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους που παρακολουθούσαν το φαινόμενο».
Φυσικά, όπως σε κάθε περίπτωση υπάρχει και η αντίθετη πλευρά του νομίσματος. Πολλοί επιστήμονες προσπαθούν να εξηγήσουν με όρους της φυσικής και της αστρονομίας αυτό το γεγονός και κάποιοι ίσως πείθουν.
Ο καθηγητής φυσικής Αύγουστος Μεσίν του Καθολικού Πανεπιστημίου της Λουβέν θεωρεί ότι το γεγονός αυτό είναι απόρροια της έκθεσης του ματιού πολλή ώρα στον ήλιο. Όπως είναι φυσικό, όταν ένας άνθρωπος κοιτά για πολλή ώρα τον ήλιο τα μάτια τους αρχίζουν να κάνουν αυτό που λέμε «αστεράκια», τα χρώματα αλλάζουν και μπορούμε να δούμε τον ήλιο να κουνιέται. Ο Μεσίν μάλιστα βασίζεται στο γεγονός ότι κάποιοι από το πλήθος ακόμα και πιστοί δήλωσαν ότι δεν είδαν κάτι ή ότι είδαν απλώς να κουνιέται ο ήλιος χωρίς χρώματα ή το αντίθετο. Ωστόσο η πληθώρα των ανθρώπων που βρίσκονταν εκεί δηλώνουν ότι είδαν ακριβώς το ίδιο πράγμα. Και εκεί είναι που χάνει η θεωρία του Μεσίν.
Ο ερευνητής Τζον Ντε Μαρτσί που συνέλεξε και όλες τις μαρτυρίες όσων ανθρώπων ήταν παρόντες, θεωρεί ότι το γεγονός ότι όσοι βρίσκονταν εκεί περίμεναν να συμβεί κάτι θα μπορούσε να προκαλέσει μια μαζική παραίσθηση. Το γεγονός όμως, όπως λέει, ότι όλοι είδαν ακριβώς το ίδιο, ότι ο καθένας είχε διαφορετικές θρησκευτικές πεποιθήσεις, ότι είδαν το φαινόμενο και άτομα που δεν ήταν καν εκεί ούτε και το περίμεναν και το γεγονός ότι εκείνη την ημέρα δεν συνέβη κάποιο περίεργο αστρολογικό γεγονός καθιστούν την πιθανότητα της παραίσθησης μάλλον αδύνατη.
Ο μετεωρολόγος Στιούαρτ Κάμπελ το 1989 γράφει ένα βιβλίο όπου ισχυρίζεται ότι ένα σύννεφο σκόνης από την στρατόσφαιρα άλλαξε την εμφάνιση του ήλιου εκείνη την μέρα και τον έκανε εύκολα ορατό δίνοντάς του μάλιστα κίτρινο, μπλε και μοβ χρώμα.
Ο σκεπτικιστής Τζοε Νίκελ από την άλλη θεωρεί ότι αυτό που συνέβη στην Πορτογαλία ήταν ένα είδους ψευδοηλίου. Πρόκειται για ένα κοινό ατμοσφαιρικό οπτικό φαινόμενο που σχετίζεται με την αντανάκλαση του ήλιου σε μερικούς μικρούς κρυστάλλους που δημιουργούν φωτεινά σύννεφα. Ωστόσο πρόκειται για στατικό φαινόμενο που δεν εξηγεί τον ήλιο που «χόρευε».
Τελικά, το αν αυτό το γεγονός πρόκειται για θαύμα ή απλώς για φυσικό φαινόμενο που δεν μπορούμε να καταλάβουμε μένει στον καθένα να το αποφασίσει. Η Καθολική Εκκλησία πάντως στις 13 Οκτωβρίου του 1930 ανακήρυξε το γεγονός αυτό επίσημο θαύμα. Κάποιοι λένε ότι θαύματα συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας. Οι πιο πολλοί όμως δε τα βλέπουμε γιατί τα μάτια μας δεν είναι ανοιχτά στο μεταφυσικό και στο ανεξήγητο. Κάποιοι λένε ότι απλώς δε συμβαίνουν θαύματα, γιατί και τα πιο ανεξήγητα κρύβουν τελικά από πίσω τους μια λογική εξήγηση.
Τελικά η ερώτηση είναι μια: τι είναι θαύμα για τον καθένα; Για να το βρείτε κοιτάξτε απλώς δίπλα σας...
πηγές:
http://www.aek365.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου