Η Νόρα Αναγνωστάκη,σύζυγος του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη, γεννήθηκε το 1930 στην Αθήνα. Είχε καταγωγή από την Κρήτη και τη Μικρά Ασία. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών αλλά δεν δικηγόρησε ποτέ. Στη Θεσσαλονίκη μάλιστα εργάστηκε ως βιβλιοπώλης.
Υπήρξε υπεύθυνη για την παρουσίαση κειμένων λογοτεχνίας και θεωρίας της λογοτεχνίας στο περιοδικό «Κριτική», όπου και έκανε την πρώτη της εμφάνιση στα γράμματα με το δοκίμιο «Προοίμιο στην ποίηση της Ελένης Βακαλό».
Συνεργάστηκε, επίσης, με τα περιοδικά «Ενδοχώρα», «Νέα Πορεία» και «Χρονικό». Συμμετείχε στην περίφημη έκδοση «Δεκαοκτώ κείμενα» κατά τη διάρκεια της δικτατορίας (1970).
Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 η Νόρα Αναγνωστάκη ήταν από τις πλέον εξωστρεφείς, και συγχρονισμένες με τα νεότερα λογοτεχνικά ρεύματα, φωνές της ελληνικής κριτικής. Το κριτικό έργο της χαρακτηρίζεται από υψηλή θεωρητική κατάρτιση.
Ασχολήθηκε εμβριθώς με το γαλλικό «Νέο Μυθιστόρημα» ενώ διάβασε διεισδυτικά και με πρωτότυπο τρόπο προπολεμικούς και μεταπολεμικούς μας δημιουργούς όπως ο Μίλτος Σαχτούρης, η Ελένη Βακαλό, ο Γιώργος Σεφέρης, ο Δ.Π. Παπαδίτσας, ο Κλείτος Κύρου, κ.ά.
Το 1996 τιμήθηκε με το Ειδικό Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου