Οι αιτίες που οδήγησαν στην καταστροφή του Χίντενμπουργκ, του αερόπλοιου που κάηκε σε μόλις 40 δευτερόλεπτα στις 6 Μαΐου του 1937, θέτοντας το τέλος εποχής του Zeppelin για πάντα, δεν είναι ακόμη απολύτως σαφείς.
Η εποχή των μεγάλων αεροσκαφών έληξε στις 6 Μαΐου του 1937 με την καταστροφή του Χίντενμπουργκ, του γιγαντιαίου Zeppelin που ήταν σχεδόν τόσο μεγάλο όσο ήταν ο Τιτανικός, το οποίο, αφού έφυγε από τη Φρανκφούρτη, κατά τη διάρκεια της προσγείωσης στο αεροδρόμιο του Νιου Τζέρσεϋ, πυρπολήθηκε σε λιγότερο από ένα λεπτό, προκαλώντας τον θάνατο 35 επιβατών από τα 97 άτομα που βρισκόταν στο Χίντενμπουργκ.
Το αεροσκάφος LZ 129 Hindenburg ήταν τότε το μεγαλύτερο μέσο μεταφοράς και ιπτάμενο αντικείμενο που κατασκευάστηκε ποτέ, έφερε το όνομα του τελευταίου Προέδρου της Γερμανικής Δημοκρατίας της Βαϊμάρης Paul von Hindenburg, ο οποίος εξελέγη δύο φορές στη σειρά το 1925 και το 1932. Το αεροσκάφος είχε μια καινοτόμο δομή αλουμινίου με εσωτερικό βαμβάκι, διαμέτρου 245 μέτρων και περιείχε 211.890 κυβικά μέτρα αερίου που ήταν χωρισμένο σε 16 διαμερίσματα. Θεωρήθηκε ότι ήταν γεμάτο με ήλιο, ωστόσο, το στρατιωτικό εμπάργκο που έθεσαν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής σε αυτό το αέριο ανάγκασε τους Γερμανούς να επιλέξουν ένα πολύ πιο εύφλεκτο αέριο που είναι το υδρογόνο.
Ήταν εξοπλισμένο με 4 κινητήρες 1.200 ίππων που του επέτρεψαν να φτάσει τη μέγιστη ταχύτητα των 135 χιλιομέτρων ανά ώρα. Μπορούσε επίσης να μεταφέρει 72 επιβάτες σε ηπειρωτικά ταξίδια και 50 σε υπερατλαντικές πτήσεις (οι κινητήρες για αεροδυναμικούς λόγους στεγάστηκαν μέσα στο σώμα του αεροσκάφους, αντί στις γόνδολες), ενώ είχε πλήρωμα 62 ανδρών. Το Χίντενμπουργκ κατασκευάστηκε από την εταιρεία Luftschiffbau Zeppelin GmbH το 1935, με κόστος μισού εκατομμυρίου δολαρίων και το πρώτο του ταξίδι πραγματοποιήθηκε τον Μάρτιο του 1936, ενώ τον Ιούλιο του 1936 ολοκλήρωσε μια διπλή διέλευση του Ατλαντικού σε χρόνο ρεκόρ 5 ημερών 19 ωρών και 51 λεπτών.
Το μυστήριο της καταστροφής του Χίντενμπουργκ
Το αέριο που χρησιμοποιήθηκε για τη μεταφορά του αεροσκάφους ήταν το υδρογόνο, το οποίο ήταν ο κύριος παράγοντας της πυρκαγιάς που συνέβη στις 6 Μαΐου του 1937 και η οποία οδήγησε στο θάνατο των 35 από τα 97 άτομα που είχαν επιβιβαστεί. Γνωρίζοντας τους κινδύνους που συνεπάγεται το υδρογόνο, οι μηχανικοί είχαν λάβει διάφορα μέτρα ασφαλείας για να αποτρέψουν το αέριο από την πρόκληση πυρκαγιών σε περίπτωση διαρροής και είχαν επενδύσει τον αερόπλοιο με ειδικά υλικά, ώστε να αποτρέψει ηλεκτρικούς σπινθήρες που θα μπορούσαν να προκαλέσουν πυρκαγιά.
Παρ' όλα αυτά, η αναφλεξιμότητα του υδρογόνου ήταν ένα θεμελιώδες συστατικό της τραγωδίας, όμως για την απότομη ανάφλεξη σε αυτά τα αέρια, υπήρξαν πολλά στοιχεία : μία από τις πιο αξιόπιστες θεωρίες είναι αυτή που αποδίδει τη σπίθα που προκάλεσε τη φωτιά στο αερόπλοιο, σε μια συσσώρευση του στατικού ηλεκτρισμού, ωστόσο, οι αιτίες της καταστροφής του Χίντενμπουργκ εξακολουθούν να είναι ασαφείς. Ένα χρόνο πριν από την καταστροφή, το Zeppelin LZ 129, το οποίο ήταν αναμφίβολα η ναυαρχίδα του στόλου άκαμπτων αεροσκαφών του Τρίτου Ράιχ, είχε διασχίσει τον Ατλαντικό 34 φορές, καθώς ήταν η μόνη δυνατή αεροπορική μεταφορά επιβατών μεταξύ της μιας πλευράς και της άλλης του Ατλαντικού.
Αφού έφυγε από τη Φρανκφούρτη 3 ημέρες νωρίτερα, μετά από μια σχετικά ήσυχη διέλευση των ωκεανών, οι ισχυροί άνεμοι και οι καταιγίδες που έπληξαν την περιοχή της Νέας Υόρκης καθυστέρησαν την άφιξη του Χίντενμπουργκ στο Νιου Τζέρσεϊ, αναγκάζοντας το αεροσκάφος να αναβάλει την προσγείωση μέχρι το μοιραίο απόγευμα της 6ης Μαΐου του 1937. Ο κακός καιρός είχε ωθήσει τον καπετάνιο Pruss να κάνει ένα υπερβολικό πρόγραμμα : περιμένοντας να βελτιωθούν οι καιρικές συνθήκες, το επιβλητικό αερόπλοιο πέταξε πάνω από το Μανχάταν για να προκαλέσει την έκπληξη των κατοίκων της Νέας Υόρκης. Όταν πια η καταιγίδα σταμάτησε στις 6:10 μ.μ., το Χίντενμπουργκ ξεκίνησε τη φάση προσγείωσης περίπου στις 7:00 μ.μ. στον αεροπορικό σταθμό Lakehurst στο Νιου Τζέρσεϋ.
Κατά τη διάρκεια όμως του ελιγμού, το γερμανικό Zeppelin έπιασε φωτιά και καταστράφηκε σε λιγότερο από 40 δευτερόλεπτα, με αποτέλεσμα να απομείνει μόνο ένας απανθρακωμένος σκελετός που κατέληξε στο έδαφος. Μόνο εκείνοι που ήταν κοντά στις εξόδους και τις καταπακτές σώθηκαν, ενώ οι επιβάτες και τα μέλη του πληρώματος που βρίσκονταν στις εσωτερικές περιοχές χάθηκαν μέσα σε λίγα λεπτά από τις φλόγες. Η καταστροφή είχε μία εκτεταμένη κάλυψη που δόθηκε από τα ειδησεογραφικά δελτία και τους φωτογράφους, καθώς και από τις μαρτυρίες που μεταδόθηκαν από το πεδίο προσγείωσης μέσα από τον εκφωνητή Herbert Morrison, του ραδιοτηλεοπτικού οργανισμού WLS του Σικάγου, ο οποίος μετέδωσε όλο το μέγεθος της τραγωδίας.
Το Υπουργείο Εμπορίου των ΗΠΑ διενήργησε έρευνα η οποία διαπίστωσε, όπως ήταν προφανές, ότι οι φλόγες είχαν προκύψει από την επαφή του ελεύθερου υδρογόνου με τον αέρα και το ενδεχόμενο ενός σαμποτάζ καταρρίφθηκε αμέσως. Μεταξύ των διαφόρων αιτιών του ατυχήματος, εντοπίστηκε ένα εύφλεκτο επίχρισμα που χρησιμοποιήθηκε για να στεγανοποιήσει το βαμβακερό πανί, δηλαδή μια ένωση οξειδίου του σιδήρου και βουτηρικής οξικής κυτταρίνης που ήταν αναμεμιγμένα με σκόνη αλουμινίου. Η βουτυρική οξική κυτταρίνη είναι εύφλεκτη, αλλά το οξείδιο του σιδήρου αυξάνει την αναφλεξιμότητα της σκόνης αλουμινίου.
Σύμφωνα με άλλες θεωρίες, ωστόσο, ήταν οι επικίνδυνοι ελιγμοί που πυροδότησαν την έκρηξη, ιδίως τις δύο στροφές που έκανε το αερόπλοιο κατά την τελευταία φάση της κατάβασης. Ο καπετάνιος, που είχε εξαντληθεί αφού είχε μια παρατεταμένη καθυστέρηση στον αέρα λόγω των καιρικών συνθηκών, διέταξε μια ξαφνική στροφή πρώτα προς τα δεξιά και στη συνέχεια προς τα αριστερά για να επιτρέψει στο αερόπλοιο να ευθυγραμμιστεί με τον άνεμο και να διευκολύνει την κατάβασή του, γεγονός που συντέλεσε στην τραγωδία.
Οι συνέπειες της καταστροφής του Χίντενμπουργκ
Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, τα αεροσκάφη είχαν θεωρηθεί ως λύση που θα οδηγούσε στην επανάσταση των πτήσεων μεγάλων αποστάσεων, ικανών να παράσχουν συγκεκριμένη εναλλακτική λύση για τα ταξίδια των υπερωκεάνιων πλοίων, ωστόσο, υπήρξαν αρκετά ατυχήματα με άλλα αεροσκάφη πριν από την πυρκαγιά στο Χίντενμπουργκ, κυρίως λόγω κακών καιρικών συνθηκών.
Οι Zeppelins, ωστόσο, είχαν συγκεντρώσει ένα αξιοσημείωτο αρχείο ασφαλείας. Για παράδειγμα, το Graf Zeppelin είχε πετάξει ομαλά για περισσότερα από 1,5 εκατομμύρια χιλιόμετρα, ολοκληρώνοντας επίσης την πρώτη πλήρη περιήγηση στον κόσμο. Όμως οι συνέπειες του ατυχήματος έκαναν το ναζιστικό καθεστώς ακόμη πιο σκεπτικό από ό,τι ήταν στο παρελθόν σχετικά με τη χρήση του Zeppelins για πολιτικούς σκοπούς, καθώς η μοίρα του Χίντενμπουργκ θεωρήθηκε από πολλούς ως μία πραγματική ήττα.
Έτσι μετά το δυστύχημα τα υπόστεγα Zeppelin στην Φρανκφούρτη καταστράφηκαν, τερματίζοντας την ιστορία των μεγάλων αεροσκαφών της ναζιστικής Γερμανίας, ενώ η καταστροφή του Χίντενμπουργκ έθεσε το τέλος εποχής των αεροπορικών και θαλάσσιων μεταφορών με αεροσκάφη και σε άλλες χώρες του κόσμου. Στην πραγματικότητα βέβαια η βασική αιτία ήταν η εμπιστοσύνη του κοινού στα αεροσκάφη, η οποία διακυβεύτηκε ανεπανόρθωτα ύστερα από τις τρομακτικές εικόνες της ανάφλεξης του αερόπλοιου αλλά και από τα ηχητικά ντοκουμέντα που υπήρξαν μέσα από τα ειδησεογραφικά μέσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου