Το φωτογραφικό πανόραμα είναι τραβηγμένο, όπως όλες οι πρώιμες λήψεις της Θεσσαλονίκης, από την περιοχή του Μπες Τσινάρ- το μοναδικό σημείο από ξηράς που έδινε πανοραμική "οπτική" στην πόλη. Η περιοχή -γνωστότερη και ως "κήπος των Πριγκίπων" βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά της πόλης, στο ύψος όπου βρίσκεται σήμερα η τέταρτη προβλήτα του λιμανιού και έλαβε την ονομασία της από τα... "πέντε πλατάνια" που βρισκόταν στην περιοχή (τουρκικά: μπες=πέντε, τσινάρ=πλατάνι).
Η φωτογραφία εμφανίζει την πόλη εγκλωβισμένη μέσα στα τείχη της και μια εντυπωσιακή ερημιά έξω από αυτά. Αντικρίζουμε για πρώτη φορά τα, κατεδαφισμένα σήμερα, θαλάσσια τείχη, τον θρυλικό Πύργο της Αποβάθρας, τον βυζαντινό λιμενοβραχίονα, τη Χρυσή Πύλη· και από κοντά, το Επταπύργιο και τα φρούρια Βαρδαρίου και Λευκού Πύργου· τις εκκλησίες που μετατράπηκαν σε τζαμιά: του αγίου Δημητρίου, της αγίας Σοφίας, του προφήτη Ηλία, του αγίου Παντελεήμονα, των δώδεκα Αποστόλων· τους μιναρέδες των τζαμιών Καρά Αλή, Ακτσέ Μετζίτ, Χαμζά Μπέη, Φετιγιέ, Πισμανιγιέ, Μπουρμαλί και άλλων· το παλιό οθωμανικό δικαστήριο και τον τουρμπέ του Μουσά Μπαμπά· τη δεύτερη χρονολογικά καθολική εκκλησία και την οικία Άμποτ στον Φραγκομαχαλά· τις αποθήκες του λιμανιού, την Τούμπα και τη βρύση του Σέιχ Σου.
Η παλαιότερη -μέχρι πρόσφατα φωτογραφία της πόλης ήταν αυτή της συλλογής Π. Δέλλιου, αλλά... ήταν τραβηγμένη το 1875-1878- πέντε και πλέον χρόνια μετά την κατεδάφιση των τειχών της πόλης (1870-1874).
Η παλαιότερη αυτή φωτογραφία, η οποία παρότι ο Αυστριακός διπλωμάτης εξέδωσε μόλις τέσσερα χρόνια μετά την περιήγησή του (το 1867) σχετικό βιβλίο με τις εντυπώσεις του από την περιήγησή του στην Ανατολή, δεν συμπεριλήφθηκε στις σελίδες του. Το βιβλίο είχε τυπωθεί στο τυπογραφείο "LINTON" (η υπογραφή του τυπογράφου-εκδότη διακρίνεται στο κάτω αριστερό μέρος της εκτύπωσής της) στο Λονδίνο. Ο τυπογράφος-εκδότης δεν συμπεριέλαβε τη φωτογραφία στο βιβλίο του διπλωμάτη αλλά... φρόντισε να την εντάξει στις σελίδες ενός άλλου βιβλίου που εξέδωσαν (και πάλι από το δικό του τυπογραφείο) δυο συμπατριώτισσές του περιηγήτριες, λίγους μήνες αργότερα.
Κι ύστερα...πέρασαν τα χρόνια και όλα ξεχάστηκαν.
Τα τείχη της Θεσσαλονίκης έπεσαν (με απόφαση της οθωμανικής διοίκησης και της πρώτης -επίσης οθωμανικής δημοτικής αρχής- στα 1869 από τον... Σαμπρή Πασά, έργο για το οποίο έλαβε, μάλιστα, ως δώρο από τους κατοίκους της πόλης ένα... χρυσό μυστρί.
Μέχρι εκείνη την εποχή δεν υπάρχει (καταγραμμένη και ταυτισμένη) φωτογραφία που να μας "δείχνει" την εικόνα της απόλυτα περίκλειστης πόλης.
Προ διετίας μόλις, στην κατοχή του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τραπέζης βρέθηκε η πρώτη και παλαιότερη (έως τότε) φωτογραφία (από το αρχείο του Ι. Δέλλιου), η οποία παρουσιάζει την πόλη (πάντα με οπτική απο το Μπες Τσινάρ- το μοναδικό σημείο γης που "δένει" φόντο για φωτογράφηση και επιτρέπει στον φωτογράφο της εποχής να στήσει τα φωτογραφικά του εργαλεία σε "στέρεο έδαφος".
Η φωτογραφία εκείνη χρονολογήθηκε περί το 1875-1878 (καθώς τα τείχη είχαν ήδη κατεδαφιστεί) παραχωρήθηκε στο ΜΙΕΤ (εκτυπώθηκε σε διαστάσεις 2,90 Χ 1,30 μ.) και κόσμησε την πολυσυζητημένη εντυπωσιακή έκθεση, με τίτλο "Η Δύση της Ανατολής" για τη Θεσσαλονίκη στην "αλλαγή του αιώνα".
Τα... χρόνια συνέχισαν να περνούν και σ' έναν ιστότοπο Αλβανού επιστήμονα στο διαδίκτυο εντοπίστηκε, σε χαμηλή ανάλυση, η φωτογραφία του Ούγγρου Γιόζεφ Ζέκελι του... 1863.
Η ίδια φωτογραφία, που δεν συμπεριλήφθηκε στο βιβλίο του Αυστριακού περιηγητή, η ίδια με την οποία ο Βρετανός "εκδότης"-τυπογράφος προτίμησε να κοσμήσει το βιβλίο των συμπατριωτισσών του, η ίδια που αντίγραφο της κατατέθηκε και εντοπίστηκε τελικά στα αρχεία της Αυστριακής Εθνικής Βιβλιοθήκης στη Βιέννη. Ο εντοπισμός έγινε με τη συνδρομή της καθηγήτριας Αλέκας Καραδήμου-Γερόλυμπου που πρώτη εντόπισε τη φωτογραφία, ανέκτησε από τη Βιέννη ένα υψηλής ανάλυσης αντίγραφο του πανοράματος.
Αυτό το υψηλής ανάλυσης αντίγραφο εκτύπωσε το ΜΙΕΤ σε μια εντυπωσιακή φωτογραφία, μήκους 6 μέτρων και πλάτους 1,30, που θα αποτελέσει το "κύτταρο" -το βασικό στοιχείο μιας ακόμη εντυπωσιακής έκθεσης για την αρχιτεκτονική, τοπογραφική και εν τέλει κοινωνιολογική ιστορία της πόλης.
Παράλληλα, μια σύγχρονη δορυφορική λήψη μεταφερμένη σε μακέτα βοηθά στην ταύτιση των κτιρίων και την τεκμηρίωση της τοπογραφίας. Αναλύεται η χρονολογία και η θέση των μνημείων (εκκλησιών, τζαμιών, τειχών, μιναρέδων, δημόσιων κτιρίων και αστικών κατοικιών) στην οθωμανική πόλη των μέσων του 19ου αιώνα. Συγκρίνονται οι αλλαγές ανάμεσα σε αυτή και στη δεύτερη αρχαιότερη φωτογραφία του 1875-'78, (εκείνη του αρχείου Δέλλιου), η οποία επίσης εκτίθεται προς σύγκριση- τα θαλάσσια τείχη έχουν κατεδαφιστεί και νέα κτίρια, όπως το πρώτο Δημαρχείο του 1869, έχουν ήδη ανεγερθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου