Istoria 365- Ιστορικές αναμνήσεις: Περικλής

Σπάνια φωτογραφία δείχνει την Θεσσαλονίκη με τείχος

Τη φωτογραφία με την παλιά Θεσσαλονίκη δημοσίευσε ο Ζαχαρίας Σεμερτζίδης, στην ομάδα «Παλιές φωτογραφίες της Θεσσαλονίκης», σημειώνοντας ότι πρόκειται για ιστορική λήψη, καθώς είναι το πρώτο φωτογραφικό ντοκουμέντο, το οποίο εμφανίζει την πόλη όπως ήταν, πριν την κατεδάφιση του τείχους. Η φωτογραφία απεικονίζει τη Θεσσαλονίκη το 1860, λίγα χρόνια πριν την κατεδάφιση του παραθαλάσσιου τείχους της πόλης και είναι ομολογουμένως εξαιρετικά εντυπωσιακή. Ο κ. Σεμερτζίδης έγραψε συγκεκριμένα: » Η μοναδική μέχρι σήμερα φωτογραφική αποτύπωση της παραλίας της Θεσσαλονίκης πριν από την κατεδάφιση του παραθαλάσσιου τείχους. Χρονολογία κατά προσέγγιση στα μέσα της δεκαετίας του 1860, οπωσδήποτε πριν το 1867. Μια ιστορική λήψη για την οποία όλοι εμείς στις Παλιές Φωτογραφίες της Θεσσαλονίκης αισθανόμαστε δικαιολογημένα υπερήφανοι που έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε να σχολιάσουμε και να την κάνουμε γνωστή στα μέλη μας και σε όλους όσους ενδιαφέρονται για το παρελθόν της πόλης μας». Η φ

Το ήξερες ότι το Μινιόν ξεκίνησε σαν περίπτερο στην Αιόλου;

Την δεκαετία του ΄30 και συγκεκριμένα το 1934 ο Γιάννης Γεωργακάς, ένα φτωχόπαιδο ίδρυσε ένα περίπτερο με το όνομα Μινιόν! Αρχικά στεγαζόταν στην οδό Σταδίου και μετά μεταφέρθηκε στην Αιόλου 104. Ήταν το πρώτο περίπτερο που για πρώτη φορά κλείνει τις δύο πλαϊνές πτέρυγες του και τις μετατρέπει σε βιτρίνες όπου σε αυτές εκθέτει διάφορα είδη καθημερινής χρήσης: στυλό, γυαλιά, είδη ξυρίσματος, σουγιάδες, ψαλίδια, τσατσάρες, καλαπόδια, ξεσκονιστήρια, οδοντόπαστα κολυνό, κάλτσες νάυλον, αναπτήρες bic, κολόνιες κ.λπ. Το μίνι αυτό »πολυκατάστημα» έμελλε να γίνει ο προπομπός του ιστορικού πολυκαταστήματος «Μινιόν»! Το δαιμόνιο και οξύτατο πνεύμα του Γιάννη Γεώργακα έκανε το όνομα αυτό να φαντάζει ειρωνικό, αφού το μικρό περίπτερο μεγάλωσε και τη δεκαετία του ’70 έγινε το πρώτο μεγάλο αληθινό πολυκατάστημα της Αθήνας. Η δημοτικότητά του ήταν τεράστια, αφού κατάφερε να εισάγει πολλά προϊόντα καινούρια στην αγορά, προσελκύοντας όλες τις ηλικιακές ομάδες και διαθέτοντας εμπορεύματα σ

Κάνοντας μπάνιο στα Αστέρια της Γλυφάδας στην δεκαετία του '60

Η Γλυφάδα αποτελούσε έναν προορισμό συνώνυμο της καλής ζωής τις περασμένες δεκαετίες. Παρότι η θάλασσα δεν είχε την ομορφιά της Βουλιαγμένης, τα «Αστέρια» της Γλυφάδας είχαν στυλ, ανέσεις και ταυτίστηκαν γρήγορα και με το καλό φαγητό αλλά και τη διασκέδαση. Ο χορός στα «Αστέρια» με ζωντανή ορχήστρα ήταν το «κάτι άλλο» στη δεκαετία του 1960. Οι νυχτερινές εμφανίσεις περιγράφονταν στις κοσμικές στήλες, αλλά και τα μεσημέρια υπήρχε χορός για τη νεολαία που χόρευε με το μαγιό. Η Γλυφάδα έζησε μεγάλες στιγμές από τα τέλη της δεκαετίας του ’50 έως τα τέλη της δεκαετίας του ’70, όταν σε όλη αυτήν την περίοδο τα «Αστέρια» ήταν ταυτόσημα της καλής ζωής, της ξενoιασιάς και του ανοικτού πνεύματος. Γεμάτα με Ελληνες και ξένους, κάτω από τις πάνινες ομπρέλες, σε μπλε, πράσινο, πορτοκαλί και κίτρινο χρώμα, όπως ήταν τότε η μόδα, τα «Αστέρια» έζησαν την ελληνική εκδοχή της αισιοδοξίας στη διάρκεια των μεταπολεμικών χρόνων.

Ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ της Κρήτης και των ανθρώπων της το 1934!

Ένα γαλλικό ντοκιμαντέρ που γύρισαν οι Rene Zuber και Roger Leenhardt με απίστευτες εικόνες της Κρήτης και των ανθρώπων της. Κατέγραψαν εικόνες της καθημερινής ζωής από αγρότες και βοσκούς επί τω έργω, γυναίκες που γνέθουν, ένα γλέντι, τους πέτρινους μύλους μέχρι την ιεροτελεστία του κρητικού γάμου, έτσι όπως συνέβαιναν το 1934.

Ενα ταξίδι 144 δευτερολέπτων στην Θεσσαλονίκη του 1915

Ενα σπάνιο ντοκουμέντο από το αρχείο του British Pathe. Ενα ταξίδι στον χρόνο μας γυρνά στην Θεσσαλονίκη της περιόδου 1915-1917. Μέσα από τα ασπρόμαυρα πλάνα του βίντεο γινόμαστε θεατές της καθημερινότητας των ανθρώπων που ζουσαν στη μητρόπολη των Βαλκανίων κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Μέγαρο Παπούδωφ

Το μέγαρο Παπούδωφ βρισκόταν στην γωνία που σχημάτιζαν η Βασιλίσσης Σοφίας με την οδό Πανεπιστημίου απέναντι ακριβώς από το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία. Ανήκε στον Αριστείδη Παπούδωφ για τον οποίο λίγα είναι γνωστά διετέλεσε όμως πρόεδρος της Χριστιανικής Αρχαιολογικής Υπηρεσίας και υπήρξε ομογενής με στενές σχέσεις στη Ρωσία και την Κωνσταντινούπολη. Αρχικά ήταν μια διώροφη έπαυλη που κατασκευάστηκε γύρω στα τέλη του 19ου αιώνα, όμως αργότερα στο κτίριο προστέθηκαν επιπλέον όροφοι και πήρε τη τελική του μορφή μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τότε προοριζόταν για πριγκιπική κατοικία του διαδόχου Γεωργίου και της πριγκίπισσας Ελισάβετ της Ρουμανίας όμως ο γάμος απέτυχε και πήραν διαζύγιο όσο βρίσκονταν στην εξορία. Πoυλήθηκε τελικά στον εύπορο επιχειρηματία Ν. Αθανασούλη και μετά το θάνατό του το κτίριο πέρασε στα χέρια του ελληνικού δημοσίου. Κατεδαφίστηκε μετά από πολλές αλλάγες χρήσης τον Ιούλιο του 1971 και πέρασαν αρκετά χρόνια ώσπου να κατασκευαστεί στη θέση του το Astir Pal

Default Image

Months format

Show More Text

Load More

Related Posts Widget

Article Navigation

Contact Us Form

404

Κατηγορίες

Λοιμός των Αθηνών: Η επιδημία της αρχαιότητας που σκότωσε τον Περικλή και 300.000 Αθηναίους